Code skrót

Welcome to interactive presentation, created with Publuu. Enjoy the reading!

CODE

KODOWANIE DLA PRZEDSZKOLA I SZKOŁY

KODOWANIE DLA PRZEDSZKOLA I SZKOŁY

Anna Misztal, Sebastian Pontus

Adrian Pontus

Spis treści:

Wprowadzenie

……..………...…………...........…………………………………………………………………… 3

Rozdział I Kodowanie i dekodowanie ……………………………………………………………………… 6

Rozdział II Skracanie kodu ………....………….………………………………………………………………… 11

Rozdział III Algorytmy i sekwencje ………...………………………………………………………………. 18

Rozdział IV Szukanie błędów …..……..………………………………………………………………………… 25

Rozdział V Instrukcje warunkowe ………………………………………………………………………...... 32

Rozdział VI Funkcje ...……...……………………………………………………………………………………… 37

Rozdział VII Wyznaczanie trasy ...…..………………………………………………………………………… 48

Rozdział VIII Wyznaczanie trasy według współrzędnych ………………………………………… 54

Rozdział IX Analiza danych i myślenie logiczne ....……………………………………………………… 62

Rozdział X Teambuilding, czyli praca zespołowa ...…………………………………………………… 66

Aktywności dodatkowe ................………………………………………………………………………………... 69

Autorzy: Anna Misztal, Sebastian Pontus, Adrian Pontus

Redaktor: Renata Toepler - Łyżwińska

Rok wydania: Warszawa 2019, Wydanie II - 2023

Wydawca: Remi, ul. Szafarzy 71 04-445 Warszawa, tel. 22 858 16 55 www.remi.biz

„Logika zaprowadzi Cię z punku A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi Cię wszędzie.”

Albert Einstein

Kodowanie i programowanie na dobre zagościło w naszych szkołach i przedszkolach. Biorąc pod

uwagę tempo rozwoju współczesnej technologii, oswajanie dzieci z tą tematyką już od początku

edukacji, to słuszny kierunek. Ogromnym atutem wprowadzenia programowania do współcze-

snej szkoły jest możliwość zapewnienia dzieciom wszechstronnego rozwoju na wielu płaszczy-

znach, nie tylko z obszaru informatyki. Kodowanie to znacznie więcej niż liczenie, myślenie lo-

giczne i poznawanie nowinek technicznych, to przede wszystkim ćwiczenie spostrzegawczości,

dostrzeganie związków przyczynowo-skutkowych, rozwój kreatywności, nauka myślenia kompu-

tacyjnego, przygotowanie do pracy w zespole. Te kompetencje być może ciężko będzie zmierzyć,

czy obiektywnie ocenić, ale właśnie one w przyszłości będą najbardziej pożądanymi na rynku

pracy.

Nauki kodowania nie możemy sprowadzić do kolejnego, ściśle określonego programem, przed-

miotu szkolnego. Zajęcia te muszą być atrakcyjne i zostawiać dzieciom przestrzeń do indywi-

dualnego rozwoju. Stąd właśnie ten podręcznik i stąd też wybór zestawu KORBO dla edukacji.

Proponujemy Państwu kilka lekcji, które, mamy nadzieję, będą stanowić bazę, inspirację i punkt

wyjścia dla dalszego rozwoju nauki kodowania na Państwa zajęciach. Wykorzystanie klocków

KORBO niewątpliwie zwróci uwagę dzieci, żywe kolory, solidne wykonanie i odpowiednia wiel-

kość elementów zachęcą do aktywności nawet najmłodszych.

Zastosowanie zestawu KORBO podczas zajęć kodowania z dziećmi to przede wszystkim możli-

wość wprowadzenia dynamiki, mechanizmów i ruchu elementów kodu. Możliwość sprawdzenia

programu poprzez jego rzeczywiste uruchomienie wyróżnia ten zestaw spośród innych narzę-

dzi wspierających naukę kodowania i programowania wśród najmłodszych. Właśnie te aspekty

szczególnie przemawiają za wykorzystaniem zestawów konstrukcyjnych KORBO do ćwiczeń roz-

wijających myślenie logiczne, algorytmiczne i komputacyjne. Co więcej, możliwości konstrukcyj-

ne są tak ogromne, że ogranicza je tylko nasza i dzieci wyobraźnia.

Każdy rozdział niniejszego podręcznika to propozycja jednej lekcji. Zawiera krótkie wprowadze-

nie dla nauczyciela, odniesienia do podstawy programowej oraz cele zajęć. Kolejna część roz-

działu to propozycja pracy z dziećmi, najpierw trochę wiedzy teoretycznej, wspólna aktywność

całej grupy, która pozwoli nam lepiej zobrazować i przyswoić teorię, a następnie zadania do

wykonania w parach lub grupach. Na końcu każdego rozdziału znajdziecie także Państwo karty

pracy do wydrukowania, jeśli któreś zadanie przewiduje ich wykorzystanie. Zachęcamy, by na za-

jęciach z kodowania nie ograniczać dzieci siedzeniem w ławkach, a raczej wykorzystać podłogę

klasy i pozwolić na nieco twórczego chaosu.

Wprowadzenie

Co można zakodować?

Kodowanie, czyli inaczej nadawanie konkretnego znaczenia prostym znakom i symbolom, jest

działaniem powszechnym i stosowanym przez każdego z nas w życiu codziennym. Zadaniem tej

lekcji jest pokazanie dzieciom, że zakodować da się niemal wszystko i na różne sposoby.

Do kodowania, czyli ukrywania informacji, można używać m.in. głosu, ruchu, kolorów, kształtów,

wartości. Kodowanie to nic innego jak wstęp do programowania, to przekładanie prostych poleceń

na język zrozumiały przez maszyny, do czego już w wieku wczesnoszkolnym, według nowej

podstawy programowej, powinniśmy wdrażać dzieci. Nauka kodowania kształtuje umiejętność

myślenia abstrakcyjnego, ćwiczy zapamiętywanie i koncentrację, uczy logicznego myślenia,

dostrzegania związków przyczynowo-skutkowych, precyzyjnego formułowania komunikatów,

pracy zespołowej, a nade wszystko jest świetną zabawą, co pozwala łatwiej kształtować i

utrwalać dobre nawyki ucznia.

Realizacja podstawy programowej:

• uczeń rozwija sprawności motoryczne i sensoryczne tworzące umiejętność

skutecznego działania i komunikacji

• uczeń wykonuje zadanie według usłyszanej instrukcji

• uczeń posługuje się pojęciami pion, poziom, skos.

Cele szczegółowe:

• uczeń wie, co to jest kod

• uczeń zna różne sposoby kodowania (m.in. znakami, kolorami, dźwiękiem, ruchem)

• uczeń potrafi samodzielnie stworzyć prosty kod.

Cele:

• uczeń rozumie sens kodowania, zauważa zakodowane informacje w swoim najbliższym

otoczeniu.

Materiały:

• zestawy Korbo w ilości odpowiedniej do ilości dzieci w grupie (jeden na parę).

KODOWANIE

Zadanie 1

D - siadają w dużym kole.

N - pokazuje po kolei kolor zębatki, do każdego koloru przypisuje kod - polecenie

KODOWANIE - przypisywanie umownego znaczenia (kodu) poszczególnym elementom przekazu

tak, by stał się on zrozumiały jedynie dla odbiorcy, który zna znaczenie kodu.

DEKODOWANIE/ODKODOWANIE - zamiana umownego kodu z powrotem na jawną formę prze-

kazu.

D - wstają ustawione w kole, nauczyciel stoi razem z nimi.

N - na platformie układa 4 kolory zębatek. Pokazuje po kolei lub wybiorczo zębatki.

D - wykonują ruch wg ustalonego kodu.

Wersja 2

N - prosi kilku uczniów (4-6) o wylosowanie zębatki i niepokazywanie koloru klasie. Osoby te

chowają zębatkę, ustawiają sie w szeregu i zaczynając od lewej strony każda osoba po kolei

wykonuje ruch przypisany do koloru wylosowanej zębatki.

Pozostałe dzieci odczytują ruch, a następnie odpowiadają jakie kolory wylosowały osoby

wykonujące zakodowany ruch.

Wprowadzenie:

Nauczyciel prosi dzieci, aby usiadły w kole i odpowiedziały na pytanie:

N - Co to jest kod?

Nauczyciel prowadzi krótką rozmowę na temat, dlaczego potrzebujemy kodowania informacji.

Prosi, by dzieci wymieniły kody najbardziej znane i powszechnie używane

(alfabet, alfabet Morse’a, znaki drogowe, sygnalizacja świetlna, itp.)

KOD - zespół znaków (kolorów, ruchów, dźwięków, tekstu), który zamienia widoczną, oczywistą

formę przekazu w ukrytą.

PODSKOK

KLAŚNIĘCIE

OBRÓT

PRZYSIAD

I. Kodowanie

Kody, które tworzymy, niejednokrotnie zakładają dużą ilość powtórzeń tego samego elementu.

Na przykład, droga od stolika do drzwi w klasie będzie wymagała wykonania wielu kroków.

Zamiast wielokrotnego polecenia „Idź krok, krok, krok, krok” skracamy je mówiąc „Zrób 4

kroki”. Skracamy dzięki temu ilość wypowiedzianych słów i czas mówienia. W matematyce na

tej samej zasadzie opierają się działania dodawania i mnożenia, możemy powiedzieć 3 + 3 + 3 +

3, albo zamiast tego 3*4. Wynik jest dokładnie ten sam, pomimo skróconego zapisu.

Skracanie kodu, pozwoli więc nie tylko usprawnić proces kodowania, ale pomoże dzieciom w

rozwoju myślenia komputacyjnego, czyli szukania różnych, najbardziej efektywnych rozwiązań

złożonego problemu. Tym samym ćwiczymy z dziećmi spostrzegawczość (wyszukiwanie obszarów

z możliwością skracania kodu) i kształtujemy podstawowe umiejętności matematyczne, uczymy

grupowania i klasyfikowania elementów.

Realizacja podstawy programowej:

• porównuje przedmioty pod względem wyróżnionej cechy wielkościowej, np. długości czy masy;

dokonuje klasyfikacji przedmiotów

• układa w logicznym porządku: obrazki, teksty, polecenia

Cele:

• uczeń dostrzega podobieństwa w poszczególnych elementach kodu, potrafi je sklasyfikować

i pogrupować.

Materiały:

• zestawy Korbo w ilości odpowiedniej do ilości dzieci w grupie (jeden na parę)

• wydrukowane karty pracy.

Cele szczegółowe:

• uczeń wie, że kody można i powinno się skracać

• uczeń zna sposoby skracania kodu

• uczeń potrafi określić ilość powtórzeń w kodzie i skrócić kod.

SKRACANIE KODU

II

11

Wprowadzenie:

Nauczyciel prosi dzieci, by przypomniały, co to jest kod i na czym polega kodowanie.

Nauczyciel układa kod na platformach z:

• 12 zębatek w dwóch rzędach

• w czterech kolorach

• w takiej kolejności, by te same kolory znalazły się obok siebie.

Nauczyciel łączy cztery niebieskie zębatki jedna na drugiej.

Pyta dzieci:

1. Jaka aktywność zakodowana jest pod kolorem niebieskim (przysiad).

2. Ile zębatek znajduje się jedna na drugiej? (cztery)

3. Ile razy powinniśmy wykonać daną aktywność? (cztery)

Nauczyciel przekłada pozostałe elementy kodu tak, by nie pozostawić wolnej przestrzeni.

Pyta uczniów:

jaki efekt zauważyli dzięki skróceniu kodu (pozostały wolne miejsca).

Dzieci wykonują cały zapisany kod celem sprawdzenia, czy dalej jest taki sam.

Warto zauważyć, że pomimo tego, że jedna zielona zębatka jest w kolejnej linijce,

dzieci wykonały 4 klaśnięcia pod rząd (czyli też można je skrócić).

II. Skracanie kodu

PODSKOK

KLAŚNIĘCIE

Nauczyciel przypomina dzieciom zakodowane czynności do poszczególnych kolorów.

(KODOWANIE - rozdział I - str.6)

Dzieci przypominają kod przypisany kolorom zębatek:

PRZYSIAD

OBRÓT

12

III

Te obco brzmiące pojęcia w rzeczywistości oznaczają to, co jest znane i bliskie każdemu z nas. To

proste czynności, które wykonujemy codziennie, zachowując ich ustaloną kolejność, np. poranne

ścielenie łóżka: składanie pościeli, otwarcie schowka na pościel, włożenie pościeli do schowka,

zamknięcie schowka - tworzymy algorytm „ścielenie łóżka”. Natomiast, jeśli ścielenie łóżka sta-

nie się elementem rytuału porannego wstawania: pobudka, ścielenie łóżka, mycie zębów, ubie-

ranie się, jedzenie śniadania i wyjście z domu - mamy sekwencję, która powtarza się każdego

dnia tygodnia.

Pisanie algorytmów i tworzenie sekwencji wymaga od ucznia zdolności logicznego myślenia,

dostrzegania związków przyczynowo - skutkowych, umiejętności analizy i syntezy, nazywania w

sposób jasny i precyzyjny problemów do rozwiązania oraz czynności do wykonania. Jest to do-

skonały sposób na ćwiczenie planowania i organizacji pracy.

Realizacja podstawy programowej:

• uczeń układa w logicznym porządku: obrazki, teksty, polecenia (instrukcje) składające się m.in.

na codzienne czynności

• uczeń tworzy polecenie lub sekwencje poleceń dla określonego planu działania prowadzące

do osiągnięcia celu

• uczeń rozwiązuje zadania, zagadki i łamigłówki prowadzące do odkrywania algorytmów.

Cele szczegółowe:

• uczeń zna pojęcia: algorytm i sekwencja

• uczeń potrafi zastosować algorytmy i sekwencje w tworzeniu kodu.

Cele:

• uczeń dostrzega w codziennych czynnościach algorytmy i sekwencje, potrafi je rozpoznać

i nazwać, rozumie potrzebę ich zastosowania.

Materiały:

• zestawy Korbo w ilości odpowiedniej do ilości dzieci w grupie (jeden na parę)

• wydrukowane karty pracy (str.21).

ALGORYTMY I SEKWENCJE

18

NAJLEPSZE NARZĘDZIE EDUKACYJNE

CAŁA TREŚĆ

W PUBLIKACJI

CODE

1 2 3 4 5 6 7 8 9

Made with Publuu - flipbook maker